günümde sen vardın bugün..bi süredir ara ara aklıma gelen
sen…sabahki yolculuğumda seni andım..sen vardın kalemimden dökülen birkaç
kelimede..hissettiğim özlem ve ya birinin eksikliği değildi sadece aklıma
gelmiştin…seni anmıştım, her şeyin bitmiş, ayrıldığımız anda seni tamamen
hayatımdan çıkarmıştım…artık ne birbirimizin hayatında birer sevgili ne de
arkadaş olarak varız, geçmişte kalan birkaç anı sadece.elbette bana kattıkları
ve benden aldıklarıyla miktarı az da olsa etkisi küçümsenmiycek birkaç anı…
sonrasında da sen vardın..seninle bütünleşmiş şarkılar geldi
kulağıma, gözlerime getirdiği birkaç damla hüzünle..bir süre sessiz kaldım,
gözyaşlarıma karşı gülüşümle savaşmak zorundaydım..ağlamamalıydım, bu şarkıda
seni bulduğumu bilen kimseye göstermemeliydim gözyaşlarımı..sadece
sessizleştim..biraz yürüyüş, biraz yalnız kalmak..yanlızlık yanlış oldu tek
başınalık…
kimi zaman insanların yüzüne senmisin diye baktığımı
hatırladım..evet birkaç defa da olsa bunu yaptım..tekrar görsem ilk kelimeyi
eden olmuycama eminken, hiçbir kelime etmeden geçip gideceğimizi bile aklımdan
bian geçirmeme rağmen…ha unutmadan dün de senden konuşmuştum..seni sordu
hakkında birkaç bir şey daha ekledim..bir daha başlaması imkansız, ama iyiki
yaşanmış ve iyiki bitmiş dedim
sen nerde kiminle olduğunu bilmediğim bir yerlerde mutlu ol
kendi halinde, zaman zaman aklıma gelmeden beni de bırak benimle
22.11.11