günümde sen vardın bugün..bi süredir ara ara aklıma gelen sen…sabahki yolculuğumda seni andım..sen vardın kalemimden dökülen birkaç kelimede..hissettiğim özlem ve ya birinin eksikliği değildi sadece aklıma gelmiştin…seni anmıştım, her şeyin bitmiş, ayrıldığımız anda seni tamamen hayatımdan çıkarmıştım…artık ne birbirimizin hayatında birer sevgili ne de arkadaş olarak varız, geçmişte kalan birkaç anı sadece.elbette bana kattıkları ve benden aldıklarıyla miktarı az da olsa etkisi küçümsenmiycek birkaç anı…

sonrasında da sen vardın..seninle bütünleşmiş şarkılar geldi kulağıma, gözlerime getirdiği birkaç damla hüzünle..bir süre sessiz kaldım, gözyaşlarıma karşı gülüşümle savaşmak zorundaydım..ağlamamalıydım, bu şarkıda seni bulduğumu bilen kimseye göstermemeliydim gözyaşlarımı..sadece sessizleştim..biraz yürüyüş, biraz yalnız kalmak..yanlızlık yanlış oldu tek başınalık…

kimi zaman insanların yüzüne senmisin diye baktığımı hatırladım..evet birkaç defa da olsa bunu yaptım..tekrar görsem ilk kelimeyi eden olmuycama eminken, hiçbir kelime etmeden geçip gideceğimizi bile aklımdan bian geçirmeme rağmen…ha unutmadan dün de senden konuşmuştum..seni sordu hakkında birkaç bir şey daha ekledim..bir daha başlaması imkansız, ama iyiki yaşanmış ve iyiki bitmiş dedim

sen nerde kiminle olduğunu bilmediğim bir yerlerde mutlu ol kendi halinde, zaman zaman aklıma gelmeden beni de bırak benimle

22.11.11