17 Aralık 2011 Cumartesi

seninle ağlamak istedim ilk defa


bendeki yerini daha bir anladım bugün, daha bir hissettim. seninle başladım güne ve seninle hayata güzel bakmaya devam ettim, söylediklerinle beni düşünmenle mutlu olup güldüm çevreme..güzeldi, hayat böyle sürüp gidebilir mümkünse ….

birkaç alışveriş yaptım, bir de adını çok beğendiğim spatifilyum diye bir çiçek aldım..diğer adı barış çiçeğiymiş…çok beğendim, çiçeği daha önce bilmeme rağmen adını yeni öğrendim..saksıda, bolca yeşil yapraklar içinde birkaç beyaz mısırımsı çiçekleri var..ama en çok da adını sevdim..

ani bir haber geldi sana…aradığımda sonra konuşalım demiştin..üzülme derken sen, bir süre içimde tuttum gözyaşlarımı..merak ettim hep, dua ettim ve biliyor musun ilk defa bu kadar çok yanında olmak istedim..ağlıyorsam, üzgünsem ve yalnız kalıp duygularımı yaşayabilecek bir kabuk bulmuşsam gerisi önemli değildir normalde…insanlardan ve kalabalıktan kaçtım..tek kaçış yolumu denedim belki de..herkesten uzaklaşabilmek için uykuyu seçtim…kıpkırmızı, şiş gözlerle ve durmasına rağmen heran ağlayabilme potansiyeliyle başka bir tercih kalmamıştı..

seninle ağlamak istedim ilk defa…anladım ki tüm duyguları seninle yaşamak istiyorum, seninle gülüp seninle ağlamak,seni hissederek hayata bakmak..

uyumak istemedim senden önce, aradaki mesafelere rağmen yanında ve asıl 'iyi değilim' diycek olursan telefonun diğer ucunda olmalıydım..seni daha tanımadan seviyorum galiba…


18.12.2011

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder