bendeki yerini daha bir anladım bugün, daha bir hissettim.
seninle başladım güne ve seninle hayata güzel bakmaya devam ettim,
söylediklerinle beni düşünmenle mutlu olup güldüm çevreme..güzeldi, hayat böyle
sürüp gidebilir mümkünse ….
birkaç alışveriş yaptım, bir de adını çok beğendiğim
spatifilyum diye bir çiçek aldım..diğer adı barış çiçeğiymiş…çok beğendim,
çiçeği daha önce bilmeme rağmen adını yeni öğrendim..saksıda, bolca yeşil
yapraklar içinde birkaç beyaz mısırımsı çiçekleri var..ama en çok da adını
sevdim..
ani bir haber geldi sana…aradığımda sonra konuşalım
demiştin..üzülme derken sen, bir süre içimde tuttum gözyaşlarımı..merak ettim
hep, dua ettim ve biliyor musun ilk defa bu kadar çok yanında olmak istedim..ağlıyorsam,
üzgünsem ve yalnız kalıp duygularımı yaşayabilecek bir kabuk bulmuşsam gerisi
önemli değildir normalde…insanlardan ve kalabalıktan kaçtım..tek kaçış yolumu
denedim belki de..herkesten uzaklaşabilmek için uykuyu seçtim…kıpkırmızı, şiş gözlerle ve durmasına rağmen heran ağlayabilme potansiyeliyle başka bir tercih
kalmamıştı..
seninle ağlamak istedim ilk defa…anladım ki tüm duyguları
seninle yaşamak istiyorum, seninle gülüp seninle ağlamak,seni hissederek hayata
bakmak..
uyumak istemedim senden önce, aradaki mesafelere rağmen
yanında ve asıl 'iyi değilim' diycek olursan telefonun diğer ucunda olmalıydım..seni
daha tanımadan seviyorum galiba…
18.12.2011
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder